‘Als je wil blijven fietsen, word je een keer klant van Van Raam’
We zijn te gast bij Jan-Willem Boezel, CEO van Van Raam in Varsseveld. Van Raam is fabrikant van aangepaste fietsen.
Stellingen
We doen te weinig met elkaar om aan technisch geschoold personeel te komen
Ik zit graag op de fiets
Als algemeen directeur moet je beschikken over alle stijlen van leiderschap
‘Als klein kind wilde ik timmerman worden. Hutten bouwen en klussen. Ik wilde altijd al iets creëren’
‘Waar je ook op het terras zit, kan je een Van Raam fiets tegenkomen’
‘We zijn ooit eens omschreven als een verborgen kampioen. Dat zijn bedrijven die wereldwijd opereren, maar die niemand kent’
‘Op de lagere school was ik een van de kleinsten. Dat heeft waarschijnlijk iets met mijn vechtlust gedaan. Ik ben van de mavo, mts, naar de hts, naar de universiteit gegaan’
‘Wat is de uitstoot per fiets? Deze fiets heeft een A label…etc. Daar willen we naar toe’
‘Ik zit op de fiets naar de kroeg’
‘We werken in principe niet over bij Van Raam. Dan hebben we het werk niet goed georganiseerd’
‘10% van ons personeelsbestand is student. Dat doen we met de innovatiehub, samenwerking met bedrijven in de regio 8RHK. Dat geeft een goede dynamiek, van het continu bevragen van studenten. Dat is voor ons medewerkers leuk ,maar ook wel eens lastig’
‘Ga veel netwerken, ga niet binnen zitten, maar houd je ogen en open en kijk naar andere sectoren. je altijd hetzelfde blijft doen kom je niet verder’
‘Ik houd niet van vaste onderdelen in mijn agenda. Ik probeer zo weinig mogelijk in te plannen’
In Hengelo spreken we met Roy Kaalverink en Harald Buitenhuis van Cleaning Twente. In 2023 won het bedrijf de prijs voor meest duurzame bedrijf van Twente. Het bedrijf is vanaf de oprichting in 1987 al met duurzaamheid bezig. Zowel in het primaire proces, als ook met het personeelsbeleid. We maken heel veel chemie schoon, verpakkingen waar chemie in heeft gezeten en dat doen we zonder al te veel chemie te gebruiken. Meer dan 10.000 producten die we kunnen spoelen. Dat vraagt ook wat van de medewerkers. Dat is best een uitdaging.
Het bedrijf is de laatste jaren enorm gegroeid zowel qua business, als ook in mensen. Ze werden gevraagd door een klant of ze ook jerrycans en ander verpakkingsmateriaal konden reinigen. Het is nu de kernactiviteit van het bedrijf. Op het indrukwekkende terrein van zo’n twee hectare staan pallets vol met onder andere 20 liter jerrycans, IBC’s van 1000 liter en RVS-containers. Ze reinigen het verpakkingsmateriaal, zodat het opnieuw gebruikt kan worden. Bij Cleaning Twente wordt zoveel mogelijk chemieloos gereinigd met alleen warm water. En daarnaast hebben ze een biologische waterzuivering op ons eigen terrein.
Harald had niet zoveel met school, hij had vooral vrijheid nodig. Dat is voor mij het belangrijkste. Je moet je thuis voelen, je vrij voelen. De werkzaamheden ontwikkelen ze zich wel. ‘Ik moest dit werk destijds doen voor de gemeente, voor het uitzendbureau. Harald is operationeel directeur, hij is van het creatieve, waar gaan we naar toe met het bedrijf, positionering. Roy werkt als technisch directeur en heeft gestudeerd en kwam via via in contact met dit bedrijf. Het bedrijf bleef interessant omdat er continu dingen veranderen. Ik kom hier maar niet weg, er gebeurt voortdurend wat. Met gezond boeren verstand naar uitdagingen kijken. Roy kijkt achteruit, terwijl Harald vooruit kijkt.
Nieuwsgierig naar Cleaning Twente en het verhaal van Roy en Harald, luister dan hier de podcast!
Bobo’s? Zo werden voetbalbestuurders vroeger nog wel eens genoemd. Wat speelt er zich nu af in de bestuurskamers? En hoe kom je er terecht? Ivar Hageman, Tom Morssink en Willem-Jan Velderman spraken met voetbalbestuurders en bezochten alle professionele voetbalclubs in Oost-Nederland. Wat is de mannen bijgebleven van de gesprekken? (De afleveringen zijn te beluisteren in je favoriete podcastplayer via onderstaande links)
Ivar Hageman:
Voor mij gaat dat om deze rode draden:
De enorme complexiteit van besturen van een club, als onderdeel van een lastig ecosysteem en met vele (invloedrijke) stakeholders.
De dagelijkse gang van zaken en het belang van lange termijn ontwikkeling van personeel zijn niet in balans. Er is weliswaar veel aandacht voor ontwikkeling van spelers maar zeer weinig voor ontwikkeling van kantoorpersoneel.
de media als stakeholder, alles onder vergrootglas, bijzonder ingewikkeld.
hoe kom je nou tot een lange termijn visie in een korte termijn prestatie cyclus? Dat is een centrale vraag die bij mij is blijven hangen.
een zeer grote verscheidenheid aan bestuurders gezien, met niet echt een duidelijke rode draad in hun profiel. Zeer verschillende achtergronden, ervaringen, opleidingen, ideeen. Leuke vervolgvraag zou dus zijn: wat is een goed profiel voor directeur-bestuurder bij een BVO?
Tom Morssink:
Het belang van het managen van vele stakeholders! Er wordt wel eens gezegd dat het een van de belangrijkste bijzaken van het leven is voetbal: gegeven de bedragen die erin omgaan ga je dat van zelf ook denken. Probeer dan maar eens al die belangen van: organisatie, fans, spelers, zaakwaarnemers, gemeente, bedrijven etc te managen. Een mooi voorbeeld daarvan zagen we bij Go Ahead Eagles waarin de algemeen directeur er bewust voor kiest om tijdens de wedstrijden tussen supporters plaats te nemen in plaats van op de hoofdtribuine wat gebruikelijk is. Je ziet nog altijd een verschil tussen enerzijds de professionele organisatie van het selectieteam en aan de andere kant de organisatie van het managen van de medewerkers op het kantoor. Heel langzaam komt hier verandering in. Een voorbeeld zagen we bij PEC Zwolle, waarin vanuit een HR perspectief naar medewerkers wordt gekeken, waar ook ruimte is voor persoonlijke ontwikkeling. Van de mensen die wij hebben gesproken hebben de mensen die een rol hebben als technisch directeur ook een achtergrond in de voetbal en ook gespeeld bij de club waar ze technisch directeur zijn. Bij de rol van algemeen directeur ligt dit anders. Daarin zie je wel dat mensen ruime ervaring hebben in het leiden van organisaties en dat dat wellicht een voorwaarde is voor het werken als algemeen directeur bij een BVO. Tussen betaald voetbalorganisaties is regelmatig contact. De KNVB stimuleert dit middels bijeenkomsten en opleidingen die worden aangeboden, aan de andere kant zie je dat bijvoorbeeld FC Emmen op bezoek is geweest bij FC Twente en Heracles Almelo om te kijken hoe zij bepaalde zaken aanpakken. Ook over de grens wordt de kunst afgekeken. Dit laat zien dat in een aantal gevallen wel sprake is van een zogenaamde leercultuur. Ratio versus emotie. De uitdaging van het snelle schakelen in een onvoorspelbare wereld: heb je een mindere fase met je team, dan heeft dat consequenties voor waarde van spelers, voor continuïteit van je organisatie, voor sfeer en gevoeligheden van fans. Een belangrijk hr-instrument is successionplanning: opvolging. Niet alleen in het selectieteam een backup, maar ook in t management. Niets zo veranderlijk namelijk als de voetbalwereld. Voorbeelden hiervan zagen we bij FC Twente, Go Ahead Eagles en Heracles Almelo.
Willem-Jan Velderman:
1. Mij is bijgebleven dat het mogelijk is om zonder profvoetbalachtergrond te werken als algemeen directeur bij een profclub. Denk aan PEC Zwolle, De Graafschap maar ook FC Emmen. Positief! Brengt andere inzichten en perspectieven!
2. Ook is het natuurlijk een mooi inzicht wat de taken en rollen van een technisch directeur lastiger maakt in de praktijk dan je denkt. Het is natuurlijk geen real life Football Manager spelen. Hoewel Bruggink dit wel een leuk spel vindt 😉
3. Een ander iets wat me opviel is dat de verschillen qua kantoororganisatie erg groot lijken. Rinse Bleeker moet én algemeen directeur zijn en zelf heel veel tijd steken in het nieuwe stadion. Twee pittige opdrachten. En iets wat erg belangrijk is voor de toekomst van de club. Hoe balanceer je tussen nu en de toekomst? (Sluit dus mooi aan bij punt 4 van Ivar. Hoe kom je nu uit de korte termijn weg?)
4. Dat het belang van lokale en regionale partners en fans erg gezien wordt als basis voor duurzaam (financieel) beleid. We hebben geen verhalen gehoord over (hedge)fondsen e.d.
5. Dat veel clubs met een operationeel tekort werken. En dat met transfers weer dicht proberen te smeren. Met die druk en spanning moet je om kunnen gaan.
’Ik zou aanraden om eerst ergens anders te werken, voordat je je familiebedrijf instapt. Je stapt dan met wijsheid van buitenaf het bedrijf binnen’
We zitten in de mooiste pompkamer van heel Nederland, aldus Bas-Jan Walhof. We zijn te gast in Goor, bij Aqua+, bekend van sprinklersystemen en andere brandbeveiligingsinstallaties. Bas-Jan is al weer de vijfde generatie die aan het roer staat bij dit bijzondere familiebedrijf. Rinske de Wilde, ook afkomstig van een familiebedrijf en student bij ROC van Twente is onze sidekick. Sinds 2020 heeft Aqua+ het predicaat Koninklijk. In deze podcast gaat Bas-Jan in op hoe zijn loopbaan is verlopen tot nu toe, de rol van zijn vader daarbij en geeft hij een kijkje in de keuken van de manier waarop Citaten van Bas-Jan:
💬 ‘ Mijn vader hield er nooit rekening mee dat ik het bedrijf zou overnemen’
💬 ‘Ik heb altijd de vrijheid ervaren om de eigen keuzes te maken’
💬 ‘Toen ik jong was, wilde ik vooral leren om mijn eigen boontjes te leren doppen’
💬’Ik zou me willen omschrijven als expeditieleider. Ik neem de mensen mee, we stellen een doel en van doel gaan we naar doel’
💬 ‘Bedrijven hebben een bepaalde verantwoordelijkheid naar hun omgeving’ hij, inmiddels dus de vijfde generatie, dit familiebedrijf leidt.
Toen ik begon was ik net 30. Mijn vader is inmiddels niet meer werkzaam in het bedrijf. Enkel nog als commissaris. Bas-Jan heeft weer met andere uitdagingen te maken dan zijn voorgangers. Hij verteld over de uitdagingen op het gebied van duurzaamheid, innovatie en de arbeidsmarkt. Dierenarts was het beroep waar Bas-Jan van droomde als kind. Later werd dat anders. Toen hij 13 was, werden de processen in de zaak zichtbaarder voor hem.
Na de middelbare school heeft Bas-Jan bedrijfskunde in Groningen gestudeerd. Ondernemerschap stond daarbij centraal. Ook heeft hij daardoor afstand kunnen nemen van het familiebedrijf door in andere branches te kijken. Tijdens de studie is hij in Hong Kong geweest voor zijn studie. Na zijn studie is hij terechtgekomen in India en vervolgens in Duitsland, Frankfurt om precies te zijn. Hij ging daar aan de slag bij een zakenbank. In Frankfurt heeft hij later een eigen wijnzaak opgezet. Dat bleek ook niet geheel toevallig. Uiteindelijk moest hij de keuze maken om daar of mee door te gaan of de keuze te maken voor het familiebedrijf. Hij heeft toen zijn vader opgebeld om een weekend te wandelen, in Sauerland. Als vrijgezel ging ik naar Frankfurt. Je krijgt een relatie, een gezin, familie wordt dan belangrijker, toen ben ik ook gaan nadenken, hoe mooi is het dat het bedrijf al vier generaties bij ons is. Ik heb me verbonden gevoeld met het familiebedrijf en affiniteit met het product gehad, ook toen ik in het buitenland zat. Hoe mooi zou het dan zijn als je het familiebedrijf kan leiden.
Bas-Jan geeft in deze podcast zijn visie op leiderschap en verteld hoe hij zijn medewerkers betrekt bij de plannen die hij heeft. Vroeger was het wellicht meer vanuit een directeur, nu is het meer gericht op samenwerken. In deze podcast gaat Bas-Jan uitgebreid in op zijn visie op duurzaamheid en zijn interesse in de natuur. Dat laatste heeft hij altijd al gehad. De natuur heeft enorme problemen. Wat gebeurt er als je dat niet meer hebt?
Stellingen:
➕ ‘Ik sta voor duurzaamheid, niet alleen op de zaak, maar ook thuis’
➕ ‘Het is makkelijk om mensen mee te nemen in verandering in de organisatie’
‘Mats ie mie, mast ik oe, het credo uit Rijssen, is iets wat bijdraagt aan een prettige samenwerking’
Sidekick Jochem Bosga: het is Pascal Betten gelukt om mij goed uit te leggen wat duurzaamheid nu betekend, je hoort het immers zoveel’
We zijn in Nijverdal, we zijn bij Pascal Betten! Vandaag hebben we ondersteuning van sidekick Jochem Bosgra. We duiken de wereld in van de sokken, van de textiel!
Wij zijn ooit ontstaan uit een samenwerking van de oprichters van dit bedrijf Euro Sox Plus en de fabriek in Pakistan. De fabriek is nu 100% eigenaar. Wij zijn de grootste sokkenfabriek ter wereld. In 2019 zijn we de beurs opgegaan. De directie bestaat uit twee broers. Ze zeiden tegen mij: jij bent nu familie!. Dit dragen ze door de hele organisatie uit. ‘Ik ben eigen ondernemer, met andermans geld, zo moet je het zien. Wij hebben hier in Nijverdal ons eigen team.
Stellingen:
➕ ‘Bedrijven kunnen een belangrijke rol spelen bij het versterken van de democratie door transparantie, ethisch zaken doen en betrokkenheid bij maatschappelijke kwesties’
➕ ‘De b corp certificering is vooral een afvinklijst en draagt niet altijd bij aan een goed gesprek’
➕ ‘Mijn kledingkast is duurzaam’
Ons bedrijf kan je kennen van de Alzheimer sokken. Wij zijn negen jaar geleden gevraagd om mee te denken hoe we geld in kunnen zamelen voor deze ziekte. Dat is Alzheimer sokken geworden. Twee verschillende sokken. Om de verwarring van de Alzheimer ziekte te symboliseren. We werken aan de negende editie, volledig vrijwillig.
Ik heb ooit begrepen dat duurzaamheid een verkeerd woord is. Duurzaamheid zit het woord duur in. Ik wil graag de duurzame collectief in de markt brengen. Er is nog behoorlijk wat te doen in de textielindustrie. We zijn verantwoordelijk voor 10% van de CO2 uitstoot. Dit zit ‘m vooral in productie.
Citaten van Pascal
💬 ‘ Ik was heel eerlijk gezegd helemaal niet zo met duurzaamheid bezig’
💬 ‘We hebben een sok ontwikkeld die 100% biologisch afbreekbaar is’
💬 ‘Mijn droom is om ons eigen merk in de markt te zetten’
💬’Ik kijk toch naar de sokken die mensen dragen tijdens verjaardagen’
💬’Door het werken met paarden leren leiders wat discipline is’
💬 ‘Ik zie mezelf niet als leider, maar als onderdeel van het geheel’
De heren spreken ook over de arbeidsomstandigheden in Pakistan. In deze podcast legt Pascal duidelijk uit hoe zij er mee om gaan en hoe ze in Pakistan werken aan een gelijkwaardige positie van de vrouw in de organisatie. Er is daar nog veel werk te doen op dat vlak.
➡️ 𝐀𝐟𝐥𝐞𝐯𝐞𝐫𝐢𝐧𝐠 63 – Pascal Betten – Managing Director Interloop Europe/Euro Sox Plus BV
🌹 Met dank aan Jochem Bosgra, Sjors Trimbach en Wim Velderman
‘Ik ben er trots op dat ik als enige interne kandidaat in een procedure van zo’n 60 kandidaten gekozen ben’
We zijn op bezoek bij de Superboeren! We zijn in Doetinchem. We zijn te gast bij Michael Ogubai. Sinds 2023 is Michael directeur betaald voetbal bij De Graafschap. Oorspronkelijk komt Michael uit Drenthe. De sfeer van De Graafschap sprak ‘m meteen aan. Mouwen opstropen en gaan. Michael stond langere tijd bekend als superboer in de Randstad toen hij daar woonde.
‘Via het netwerk kom je dan uiteindelijk toch hier in Doetinchem terecht. Ik ben hier begonnen als MVO manager, hoe kan het merk De Graafschap nog beter invulling krijgen? Ik ben er ingerold en toen kwam de directeurspositie vrij. Ik was de enige interne kandidaat. Er waren iets van 60 sollicitanten, ook ervaren bestuurders. Uiteindelijk via een assessment bleek ik de beste kandidaat. Ik ben er trots op dat ik via zo’n streng proces de beste kandidaat was’. De KNVB heeft een opleidingsprogramma voor directiefuncties in de voetbal. Er zijn coaches beschikbaar. Michael heeft de voorbije tijd gebruikt gemaakt van zo’n coach. In de podcast geeft Michael ook zijn visie op het begrip ‘businessliga’.
Michael heeft sociale wetenschappen gestudeerd in Utrecht. Hij heeft altijd op het snijvlak van maatschappelijk en commercie gewerkt. Hoe ga je om met vergrijzing, hoe ga je om met gezondheid in de regio, maatschappelijke vraagstukken die ook effect hebben op onze organisatie. Michael gaat voor een duurzaam beleid met een beperkt risico. ‘Wij doen er alles aan om het talent te behouden voor de regio Achterhoek’ geeft Michael aan. ‘Op dit moment hebben we veel spelers uit de eigen jeugd in het eerste elftal. Dat is natuurlijk goed voor het kapitaal wat je opbouwt’.
Dat we niet zomaar bij een club zijn beland merken we als we een rondleiding in en rondom het stadion krijgen. Het is duidelijk dat deze club van en voor supporters is. We zien prachtige graffiti en supporters zijn druk met het voorbereiden van een grote sfeeractie in het stadion. Helden van weleer komen terug in verschillende vormen in en rond het stadion. Helden van vroeger worden niet vergeten.
Stellingen:
➕ ‘Het hebben van een vrouwenteam, draagt bij een inclusievere voetbalorganisatie’
➕ ‘Het elftal van De Graafschap moet altijd bestaan uit spelers uit de Achterhoek’
➕ ‘Voordat ik directeur was van De Graafschap kwam ik hier ook al als supporter’
➡️ 𝐀𝐟𝐥𝐞𝐯𝐞𝐫𝐢𝐧𝐠 62 – Michael Ogubai
Citaten van Michael
💬 ‘ ‘Wij doen het bij De Graafschap bewust met regionale partners, in plaats van met investeerders’
💬 ‘Een superboer in de Randstad’
💬 ‘Als je geen verbinding maakt met een ander, maakt de ander ook geen verbinding met jou
Het is al weer een paar jaar geleden dat we een rondleiding kregen bij een kringloopwinkel en dat we voor het eerst hoorden over de problemen rondom textiel. Nooit eerder hadden we er echt bij stilgestaan. Je weet niet wat je ziet, zoveel textiel wat er wekelijks binnenkomt. Toen we het verzoek kregen van Twenteboard en IKT om voor hen podcasts te maken was het voor Willem-Jan en Tom dan ook duidelijk. Een statement! Het Regionaal Textielsorteercentrum Twente (RTT) voorzag de heren van tweedehands kleding voor de opnames.
Ja, ook die kapotte sok mag in de textielcontainer! Stel he.. Je ruimt je kledingkast op. Heel goed. En doet je kleding via een zak in een textielcontainer. Wat gebeurt er dan eigenlijk mee? En welke fabels en feiten komen hierbij kijken?
And it goes like this: Twente Milieu haalt de container op. Zij brengen hem naar het RTT in Enschede. Hier (zie foto’s) worden alle kledingstukken gesorteerd op soort en kwaliteit. En dan wordt zoveel mogelijk opnieuw gebruikt. Kleding weer in de winkel. Het materiaal van kapotte kleding weer gebruiken voor nieuwe producten.
Klinkt ideaal. Maar wat zijn de fabels en feiten?
Fabel: ‘kapotte sokken of onderbroeken mogen niet in de textielcontainer’. Juist wel dus! Helaas belandt nog 43% van het afgedankte textiel bij het restafval.
Feit: ‘we dragen onze kleding gemiddeld slechts 7x’. Mannen schijnen het juist af te dragen..
Fabel: ‘Textiel = katoen’. Meer dan 2/3e (69%) is gemaakt van plastic. Feit: ‘kleding die niet meer herdragen kan worden, wordt in Nederland gerecycled. Ongeveer 25% van wat wordt ingezameld’. Fabel: ‘In m’n eentje kan ik het verschil niet maken’. Samen is niet alleen. Als we allemaal kleding negen maanden langer zouden gebruiken, kan dit met 20% CO2 uitstoot verminderen.
Het RTT zamelt ongeveer 2.700.000 kg per jaar in. Dat is meer dan 10.000.000 stuks kleding uit 8 Twentse gemeenten! Kleding krijgt een nieuw leven via de winkels van kringloopwarenhuis Het Goed of Kringloopbedrijf De Beurs. Zoals die van ons hier op de foto’s. Dezelfde kleding die we droegen bij de podcast en YouTube serie ‘Made in Twente’ van Twente Board en IKT (link).
Of door het materiaal opnieuw te gebruiken. Door slimme samenwerkingen is het RTT met partners zoals Twente Milieu, Enschede Textielstad, Saxion, SaxCell en Frankenhuis hard op weg het textielprobleem voor de toekomst op te lossen met zowel chemische- als mechanische recycling. Deze samenwerking heet Texplus. Hierdoor zijn we in Twente 1 van de Europese koplopers op het gebied van ontwikkelen en toepassen van nieuwe methodes om textiel circulair te krijgen. Hoe mooi!
Wist je dat 43% van het afgedankte textiel gemiddeld in Nederland in het restafval belandt
Wist je dat 305 miljoen kilo textiel er gemiddeld per jaar in Nederland wordt afgedankt
Wist je dat je ongeveer 40 kg CO2 per jaar kan besparen door 6 kledingstukken minder te kopen
Wist je dat na aardolie, de textiel de meest vervuilende industrie ter wereld is
Dus.. Je kledingkast opruimen blijft natuurlijk een goed idee. Goed nadenken over je aankoop is dat eigenlijk ook. Nieuw of als 2e kans. Over wat je in de textielcontainer doet hoef je dan juist niet veel na te denken. Daar mag namelijk alles in wat betreft kleding; van een nog mooie jurk of shirt tot en met de kapotte sok of onderbroek. Het komt goed terecht.
‘Gun mensen om na te denken over verduurzamen. Opleggen is niet de manier. Intrinsiek werkt goed’
Een verandering bewerkstelligen in een bestaande organisatie, doe dat maar eens! We spreken met Laurens van Houte, afdelingsmanager operatiekamer (OK) bij het Medisch Spectrum Twente (MST). Hij laat ons horen dat het mogelijk is om samen met collega’s, verschillende afdelingen en veel enthousiasme verandering te bewerkstelligen. Een zeer inspirerend gesprek met een groene leider in het ziekenhuis.
Stellingen:
➕ ‘Het verduurzamen doe je met je directe collega’s, met leveranciers en andere afdelingen en is alleen ondenkbaar’
➕ ‘Ik geef het goede voorbeeld’
We zijn lang ontzien geweest, qua regelgeving in het ziekenhuis als het gaat om verduurzamen. De drive die is er bij mij, is er echt. Altijd met de trap, altijd reusable materiaal gebruiken. Leidinggeven aan de OK was geen kinderdroom. De zorg en de OK-jas dat was wel iets waar ik als kind mee bezig was… Uiteindelijk heb ik de keuze gemaakt op school voor operatieassistent. Dat heeft Laurens lang gedaan, ook heeft hij voor defensie gewerkt. Af en toe zelfs nog een uitzending gehad. In 2010 is Laurens gevraagd om coördinator te worden van operatieassistenten. In 2012 is hij gevraagd om waar te nemen als leidinggevende.
In het begin heb ik me vergist in de rol. Ik ben er in gerold. Zonder gebruiksaanwijzing. Het was verrassend om te ontdekken wat je moet doen. Je gaat op een gegeven moment keuzes maken in wat je moet doen. Bijvoorbeeld binnen budget blijven en kwaliteit van personeel. Dat ging eigenlijk best goed allemaal. Een ‘eye opener’ was het rendementsprogramma, door een extern bedrijf. Dat programma heeft me ogen wel doen openen. De processen zijn allemaal onder de loep genomen. We zijn er eigenlijk achter gekomen dat we een koekjesfabriek zijn.
Het traject heeft mij als leidinggevende veranderd. Ik heb geleerd om gewoontes af te leren. De buitenstaanders hebben in dit proces het verschil gemaakt. Wij zagen het zelf niet meer.
In corona tijd kwam het woord ‘duurzaamheid’ op het pad van Laurens. In die tijd is veel afval geproduceerd. We zijn toen met twee collega’s na gaan denken over dit onderwerp. Het gaf positieve energie in een moeilijke tijd.. Als zorg werd onze sector ontzien, we werden beschermd. We hadden dus geen externe prikkel om met duurzaamheid aan de slag te gaan. Thuis doe je van alles aan duurzaamheid, terwijl op het werk niets hoeft. Ik ben het niet gaan opdringen aan de collega’s hier. Je moet mensen de ruimte en de tijd gunnen om er over na te laten denken. Je krijgt de ruimte om het geheel te overzien. De verbazing die ik had, heb ik geprobeerd om ook bij anderen neer te leggen.
Laurens geeft in onze podcast een toelichting met voorbeelden hoe hij de verduurzaming van de OK kamer heeft aangepakt. Ook spreekt hij over de duurzaamheidsbokaal – wil je weten wat het idee hier achter is? Luister dan onze podcast. De moeite waard!
💬 ‘ We zijn te lang ontzien geweest als sector om te verduurzamen’
💬 ‘Opleggen van verandering heeft geen zin, je hoopt met je eigen verbazing anderen te enthousiasmeren’
💬 ‘We zijn beperkt door ons eigen smalle perspectief’
💬’Met meten loop je het risico van competitie. Ik wil niet scoren met groen doen, maar vooral delen’
💬’Ik ben heel voorzichtig met het woord duurzaamheid. Duurzaamheid wil ik niet opdringen, dat ga je niet met een opdracht voor elkaar krijgen, het begint met kleine zichtbare dingen’
‘Er is ook een soort mildheid nodig om de groene revolutie verder te brengen. Het is typisch Nederlands om iedereen dan meteen te confronteren met zaken die niet groen zijn.
‘Ik was een irritant persoon op verjaardagen, ik vond mezelf een moraalridder worden, zonder actie’
Annemieke Koster wilde als kind minister-president worden. Ze sluit niet uit dat ze dit in de toekomst toch nog gaat worden 😊. Inmiddels bestaat haar eigen bedrijf Enschede Textielstad alweer 10 jaar. Daarvoor maakte ze onder andere campagnes voor kalfsvlees. Ze vroeg zich af of ze dat nog wel wilde. Wat wil ik nalaten voor de volgende generaties? Textielarbeiders die om waren gekomen in Bangladesh zijn een belangrijker trigger voor haar geweest. Wat is waarheid als het gaat om slechte arbeidsomstandigheden van mensen die werken in de textielsector.. Ik wilde de business toegankelijk maken voor iedereen, voor consumenten en voor bedrijven. Daarom heb ik ook een consumentenwebsite.
Uiteindelijk is Annemieke onder andere bij Ter Kuile terechtgekomen en daar heeft ze nog altijd een samenwerking mee. Volhouden en nieuwsgierig blijven. Geloven in wat je doet. Dat lokale, vakmanschap gecombineerd met duurzaamheid, daar staat ze voor. Wij kopen onze garens zo lokaal mogelijk in. Europa is de buitengrens. Verder komt in het gesprek het Regionaal Sorteercentrum Twente voorbij – een joint venture tussen De Beurs en Het Goed. Daar zouden we in de toekomst graag garens van maken. We verkopen stof op de rol. Onze stoffen worden voor heel veel verschillende toepassingen gebruikt. Welke? Luister onze podcast!
Groen leiderschap is geen kunstje doen. Greenwashing is onze grootste concurrent. Een goed voorbeeld van groen leiderschap zijn de bedrijven Gispen en Auping. Zij zijn al met duurzaamheid bezig. Het zijn grote organisaties, maar zij slagen er in om die verandering te bewerkstelligen. Een grote organisatie doen veranderen is een uitdaging. Het gaat om ongemakkelijke keuzes maken. Mildheid is nodig om de vergroening te weeg te brengen. Er wordt heel erg met vingers gewezen!
Meer Annemieke? Meer Enschede Textielstad? Luister dan naar deze toffe podcast over van niets naar iets en over rijke lessen van groen ondernemerschap!
‘Soms vind ik het ongemakkelijk om eigenaar te zijn, je hebt toch een stempeltje’
We zijn te gast bij Vertaalbureau Perfect, we spreken met Sam van Gentevoort. Voordat het gesprek begint worden Willem-Jan en Tom onderworpen aan een bijzonder ritueel. Uit het hoofd, naar vanuit het lichaam…
Als kind wilde ik brandweerman worden. Het is anders gelopen. Door de liefde ben ik in Twente beland. Het vertaalbureau is tijdens mijn studie ontstaan. Ik studeerde bij Saxion. Ik had zin om een bedrijf te beginnen. In eerste instantie had ik andere ambities. Ik had startkapitaal nodig. Veel mensen spraken Duits bij Saxion…mijn verhaal is positief geëscaleerd.
Als je heel scherp kijkt, is het lastig om het volledig thuis groen te doen. Biologisch eten, we rijden weinig auto, we vliegen zeer beperkt, we zijn denk ik bovengemiddeld groen. Ben je ook nieuwsgierig hoe groen je bent? Sam verwijst naar de volgende website: mijnverborgenimpact.nl – we doen het goed, maar we hebben nog een lange weg te gaan.
We spreken met Sam over de zogenaamde B Corp Certificering. Het is een beweging, op het gebied van klanttevredenheid, medewerker tevredenheid, een holistische beweging. Het geeft inzicht in je sociale impact als organisatie. Sam legt het verschil uit in de podcast tussen enerzijds postgroei en anderzijds groene groei. Postgroei is het laten kantelen van systemen en minder economische groei. Groene groei zitten we de laatste jaren steeds meer op. Windmolen, warmtepompen – op dezelfde manier doorgaan, als we maar groen doen.
Als leider is het continue balanceren tussen medewerkers, klanten en andere betrokkenen. Het is een continu spanningsveld. Daar leer ik veel van. Vier kernwaarden staan centraal bij de organisatie van Sam. Plezier en balans, vertrouwen, gezonde groei, aandacht voor taal en de klant. De ambities van Sam zijn duidelijk. De lessen van de natuur en dat toespitsen op medewerkers. Dingen gaan te snel. Niet tegen de aard der dingen ingaan. In veel organisaties worden daardoor veel talenten afgeknepen en komen daardoor niet tot uiting. Dialoog, luisteren, vragen stellen, intuïtie dat zijn de sleutelwoorden!
Stellingen:
➕ ‘Als je groen doet, moet je privé en zakelijk volledig groen zijn’
➕ ‘Groene groei of post-groei?’
➡️ 𝐀𝐟𝐥𝐞𝐯𝐞𝐫𝐢𝐧𝐠 59 – Sam van Gentevoort, Vertaalburo Pefect
We doen te weinig met elkaar om aan technisch geschoold personeel te komen
‘Als klein kind wilde ik timmerman worden. Hutten bouwen en klussen. Ik wilde altijd al iets creëren’
